وبلاگ خبری پن‌لاگ: نامه یک زندانی اعتصابی به مسئولين حکومت جمهوری اسلامی
Monday, February 18, 2008
نامه یک زندانی اعتصابی به مسئولين حکومت جمهوری اسلامی
من، بابک دادبخش که 37 روز است در زندان رجايي شهر لبهايش را دوخته و غذا نميخورد ولي عليرغم اين شکنجه هنوز عدالت به سراغ او نيامده هستم ، آنهم در سرزميني که کلکسيوني از نائبين بر حق و ولي امر مسلمينها و اميرالمومنين هاي زمان و ولي فقيه ها زندگي ميکنند . که حتي وقتي حرف حق و نا حق ميشود و بي عدالتي در زمانشان ، در اعتراض به چنين ادعايي يقه خود را پاره ميکنند .در اين 37 روز گرسنگي خوب فکر کردم و دلايل نرسيدن صدايم به گوش متوليان عدالت را تا حدودي يافتم ، اين محضر امثال علي بود که عدالت را در حق بي کسان و ژنده پوشان نيز مراعات ميکرد ولي امروز صداي من هرگز از بين ديوارهاي قطور و بلند کاخها و قصرهاي عدالت که با دربهاي ضخيم و مرغوب سنگي آذين شده عبور نميکند و از پشت شيشه هاي ضدگلوله به قول آقاي احمدي نژاد ، زره پوشهاي ضدگلوله 500 ميليون توماني هرگز به گوش شما نميرسد .عدالت براي کرباسچي ها و نوري هاست که سر خان کرم متوليان عدالت نان خورده اند ، عدالت براي اسفندياري هاست و تاجبخش ها ، عدالت شما براي هلمت هوفرها و يوهانسونها و يورتمارهاست ، عدالت شما براي سربازان انگليسي است که تمام قوانين مکتوب و نامکتوب کشور را با اتکا به حاميانشان مچاله ميکنند و در حلق مدعيان آن با زور فرو ميکنند و در آخر به پيامبري بخشيده ميشوند که اصلاً آن را قبول ندارند و نميشناسند .عدالت براي بابک نيست ، چون بابک پدري ميلياردر ، سياستمدار يا کارچاق کن ندارد و يا پدرش سردار و مادرش نماينده مجلس نيست و خانواده اش شهيد و برادرش مفقودالاثر و يا جانباز نيست ، بابک فقط يک ايراني است که آنهم نميدانم براي بهره مندي از عدالت کافي است يا خير .در هر حال بابک به اميد ديدار با مدعيان عدالت هنوز ايستاده است و غذا نميخورد و لبهاي خود را نميگشايد ، به اميد اينکه شايد مردي در بين هزاران مرد پوشالي مدعي عدالت و قانون پيدا شود که فارغ از هزاران سفارش و پرونده سازي دروغين بيايد و صادقانه و بي تکلف بشنود دادخواهي را که براي احيايش بيش از 150 نامه به تمامي مراجع قضائي عاليرتبه ايران نوشته شده ولي هميشه بي پاسخ مانده و يا پاسخ آن به خاطر اعمال سليقه به جايي نرسيده .مسئولين محترم جمهوري اسلامي ، در اين مقطع زماني دفاعيات بنده در مقابل متوليان تحت امر شما در سه مرحله از حقانيت اين جانب به خاطر عناد و اعمال سليقه و اختيارات بي حد و حصر عده اي در مورد اينجانب به جايي نرسيد. چون تمام قضاوتها يکسويه انجام ميشود ، رياست محترم قوه قضائيه هيچگاه عليرغم ارسال بيش از 50 مکتوب به انواع و اقسام حوزه هاي تحت اختيار شما خواسته هاي من به جايي نميرسد چون سفارشي در کار نيست ، هنوز پس از ارسال اين همه نامه براي گرفتن وقت ملاقات در طي 3 سال به دفترتان وقتي براي احقاق حق به من داده نشده .در نهايت شايد بايد اينگونه به عرض برسانم که نيازي نيست که نگران وضعيت من در زندان باشيد ، ميتوانيد از روي پرونده سازيهاي اعمال سليقه کنندگان آن هم از طريق معاونين معاونين معاونين معاونانتان قضاوت کنيد . من هنوز زنده ام و نفس ميکشم ، از 96 کيلو وزن در طي 37 روز بيش از 20 کيلو وزنم را از دست داده ام ، هر از گاهي سرگيجه دارم و به زمين ميخورم و نخهايي که لبانم را دوخته ام ، لبانم را بريده و هميشه عفونت و خون از آن جاري است ، ولي روده هايم بعلت امتناع از غذاخوردن بسته شده و شکرخدا در اين مورد زياد مشکل ندارم ، چشمانم به خوبي جلوي پايم را نميبيند اما جاي نگراني نيست چون تا رسيدن مردان عدالت فاصله اي نيست . نگران من نباشيد ، همينکه شما به فکر نقض حقوق بشر در دنيا و نبود عدالت در سرتاسر جهان به خصوص فلسطين و لبنان و گوانتانامو و ابوغريب هستيد کافي است . امثال من زياد اضطراري نياز به عدالت نداريم .
ارادتمند بابک دادبخش سالن 13 اندرزگاه 5 زندان رجايي شهر کرج منبع خبر
