وبلاگ خبری پن‌لاگ: : جمشيد صفاپور / درباره سنديكاها و اتحاديه هاي كارگري
Sunday, November 06, 2005
: جمشيد صفاپور / درباره سنديكاها و اتحاديه هاي كارگري
قبل از اينكه به چگونگي ايجاد سنديكاها و اتحاديه هاي كارگري بپردازم لازم ميدانم نگاهي بياندازم به اوضاع سياسي ايران.
انتخابات دوره هفتم مجلس شوراي اسلامي از يكطرف پايان دوره طلائي اصلاح طلبان حكومتي بود و از سوي ديگر مردم ايران دو دستآورد بسيار گرانبها را بنام خود به ارمغان آوردند.
اولي اعلام انزجار و تنفر از نظام ولايت فقيه و دومي بي اعتبار كردن پرونده اصلاح طلبان حكومتي. در واقع مردم با شركت نكردن در انتخابات مجلس هفتم و شوراها و... ثابت كردند كه هر دو طرف از جناح حكومتي را نميخواهند.
حركتهاي سياسي / اقتصادي مردم در طي دوران رياست جمهوري خاتمي با تمام تناقضات دروني اش در يك زمينه با هم مشترك بودند و آن بيزاري از هر نوع حكومت مذهبي است و هم اكنون با يكدست شدن جمهوري اسلامي مردم ديگر به جناح بندي هاي حكومت فكر نميكنند بلكه به چگونگي رهائي از آن ميانديشند و بهمين دليل حركتهاي اعتراضي بخش هاي مختلف مردم را به وفور در اينجا و آنجا مي بينيم. اما متاسفانه بيشتر اين اعتراضات نتيجه مثبتي همراه نداشتند زيرا مردم نتوانستند اين حركتها را به شبكه هاي ارتباطي و سازماني پيوند زنند تا بتوانند به شكلگيري جنبشهاي مستقل و با دوام دست يابند. علت ناتواني مردم را هم ميتوان در توهم توده ها نسبت به اصلاح طلبان و هم در نبود ارگانهاي سازمانگر كه در جايگاه خود مانع از شكلگيري جنبشهاي مستقل توده اي ميشد دانست.
بنابر آنچه گفته شد، بامختومه شدن پرونده اصلاح طلبان، جمهوري اسلامي بنوعي يكپارچه تر از گذشته شده است و ديگر نميتوانند همچون گذشته مردم را با عوامفريبي متقاعد سازند. بنابر اين توسل به زور و سركوب تنها چاره آن خواهد بود اما سركوب تا حدي ميتواند كارساز باشد كه مردم را به طغيان وادار نكند و دقيقا در همين رابطه است كه كارگران و ساير اقشار زحمتكش جامعه با مطالبات قانوني همچون افزايش دستمزد، جلوگيري از اخراج و غيره در راستاي تشكيل سنديكاها و اتحاديه هاي كارگري مستقل ميتوانند صفوف يكپارچه رژيم را كه در واقع محصول اتحاد آنها نيست درهم شكنند.
ادامه در...چه عواملي در تشكيل سنديكاها و اتحاديه هاي كارگري موثرند؟ منبع خبر
