| |
به وبلاگ خبری پنلاگ: گنجي در انفرادي، زرافشان در آستانه ي مرگ، و ما؟ ف. م. سخن خوش آمدید | صفحه اصلی | تماس با ما | |
Monday, June 13, 2005
در پاي قلعه ي نفوذ ناپذير ِ اهريمن، مردمي اندک، چشم نگران اين دو تن و زندانيان ديگري هستند که با گرسنگي دادن به خود به جدال با اهريمن برخاسته اند و راه رهايي مي جويند.پشتوانه ي زندانيان سياسي مردم اند و اگر مردم نباشند زندانيان سياسي يک ماه، دو ماه، يک سال، دو سال، ده سال، بيست سال...، در بند مي مانند و آب از آب تکان نمي خورد. مگر عموئي بيست و پنج سال در زندان نماند؟ مگر شلتوکي بيست و پنج سال در زندان نماند؟ مگر حجري بيست و پنج سال در زندان نماند؟... اهريمن چه مي خواست جز يک امضا و اظهار عجز؟ بهاي يک امضا و يک غلط کردم، بيست و پنج سال زندان بود. و اکنون بهاي امضا نکردن و لب به شکايت گشودن از "خدايگان"، رفتن تا پاي مرگ است. مرگ تدريجي. مرگ با گرسنگي. منبع خبر
|
|
Designed by: خُسن آقا |